Για βρέφη από 8 μηνών έως νήπια χρονών
Το ΠΟΡΤΑ συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Μικρό Θέατρο Αγρινίου και παρουσιάζει τη βρεφική παράσταση “Κοίτα!”, την ιστορία μιας ολόκληρης μέρας ενός μωρού μέσα στο σπίτι. Ανακαλύπτει ήχους και σκιές, κρύβεται, εμφανίζεται και παίζει με ό,τι του μοιάζει με παιχνίδι. Φτερά που πετούν, μπάλες που πέφτουν, χρώματα που αλλάζουν, νερό που κυλάει κι ένα μωρό που λίγο λίγο γίνεται παιδί. Η μαμά είναι κάπου εκεί γύρω ή και δεν είναι, αλλά κάθε φορά που κάτι σημαντικό συμβαίνει, εκείνο έχει την ανάγκη να μοιραστεί μαζί της την έκπληξη και τη χαρά της ανακάλυψης. Μ’ ένα “Κοίτα!”.
Το Μικρό Θέατρο Αγρινίου έρχεται τον Μάρτιο στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών με την παράσταση «Από πρώτο χέρι – Μια παράσταση για τα καπνά». Η παράσταση που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Αγρίνιο και την Αθήνα, φιλοξενείται στο Μικρό Θέατρο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.
«Από πρώτο χέρι – Μια παράσταση για τα καπνά»
Από 11 έως 20 Μαρτίου στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών
Λίγα λόγια για το έργο
Τρεις ηθοποιοί, με υλικά τις πραγματικές μνήμες και αφηγήσεις των ανθρώπων που εργάστηκαν ως καπνεργάτες ή ως αγρότες-καλλιεργητές στα καπνά του Αγρινίου, συνθέτουν μια παράσταση–ύμνο στον καθημερινό μόχθο των ανθρώπων και στην πατρογονική γη.H Γεωργία Μαυραγάνη επενδύει σε μνήμες και εμπειρίες από γιαγιάδες, προγιαγιάδες, παππούδες και παιδιά που μεγάλωσαν και ωρίμασαν μέσα στη μυρωδιά και την κόλλα του καπνού. Χώμα, γη, δάκρυα, γέλια, καπναποθήκες, όνειρα, χωράφια, έρωτες, κόπος, τσακωμοί και μια ανεξήγητη επιθυμία επιστροφής σε εκείνη την εποχή.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ήταν δύσκολο το προηγούμενο καλοκαίρι.
Τι λέω τώρα, ε;
Και για ποιον δεν ήτανε!
Εκεί, λοιπόν, μες στην καρδιά της καταχνιάς, μες στην καρδιά του θέρους –που λέει και ο ποιητής– μου ήρθε αναπάντεχα μια περίεργη –έτσι μου φάνηκε τότε– πρόταση από την Κατερίνα Καραδήμα και το Mικρό Θέατρο: Να κάνουμε –λέει– μία παράσταση για τα καπνά. Ω, ρε μάνα μου, σκέφτηκα, εκεί να δεις δύσκολα καλοκαίρια!
Και είπα αυθόρμητα ναι. Και έπειτα θυμήθηκα. Όπως θυμήθηκαν και όλοι εκείνοι που απλόχερα μας τα εξομολογήθηκαν όλα τα του καπνού. Από πρώτο χέρι. Κι ας λένε πως η εμπειρία δεν μεταβιβάζεται. Εμείς καταλάβαμε. Καταλάβαμε τι είναι αυτό που τους δένει τόσο δυνατά… Τι είναι αυτό που τους κάνει να αντέχουν ακόμα τον κόπο: Ο αγώνας για ζωή. Αγώνας… όχι αστεία…
Γεωργία Μαυραγάνη
